Middelharnis - "Het is een oneerlijke wereld met veel verdriet." Verdrietig, maar ook echt lichamelijk ziek wordt Fazila Shorsh (61) bij het zien van de beelden. “Het zijn foto’s van Koerdische kinderen na luchtaanvallen van het Turkse leger”, vertelt ze aangeslagen. “Maar we mogen onze ogen niet sluiten voor het lijden van de kinderen, overal ter wereld, die slachtoffer worden van geweld.” Fazila woont al een tiental jaren met man en zoons in Middelharnis, waar vanuit ze zich bezig houdt met hulpverlening met geld en goederen aan vluchtelingen in de kampen rond Erbil. Lees hieronder verder.

Vervolg

De Koerdische, geboren in Erbil, waar ze directeur was van een school, is in 1993 op wonderbaarlijke wijze met haar gezin uit Erbil ontsnapt aan een bloedbad in haar stad, dat plaatsvond onder het regiem van Sadam Hoessein. “Hij wilde ons land en gaf de soldaten opdracht alle Koerden uit te roeien. Onze buren en andere dorpsgenoten zijn vermoord. Zelf was ik hoogzwanger van Abdullah en door de stress kreeg ik weeën.”

Bergmensen

Fazila weet waar ze over praat, wanneer het gaat over geweld tegen de Koerden. “We worden neergezet als minderwaardig. Velen zijn stateloos. De Turken noemen ons: de mensen uit de bergen.” De Koerden zijn een volk van bijna 40 miljoen mensen die verspreid over meerder landen leven in het Midden Oosten. Sinds de val van Saddam Hoessein in 2003 is het relatief rustig in deze regio in tegenstelling tot de rest van Irak. In de regio Zuid-Koerdistan met de hoofdstad Erbil zijn het parlement van Koerdistan en de Koerdische regering gehuisvest.

Kinderrechten

Via haar positie als voorzitter van de Koerdische vrouwen in Europa (KWU) zet Fazila zich in voor haar volk. Op 3 oktober, Internationale Kinderdag, bracht deze organisatie nog naar buiten: Kinderen overal ter wereld hebben het recht op een gelukkig en vreedzaam leven, ook de kinderen in Koerdistan hebben dit recht om zonder oorlog en discriminatie te leven. (Children around the world have the right to live happy and peaceful life, as well as Children in Kurdistan, they have the right to live a life away from war and discrimination for their ethnic background.)

Sinds de aanvallen van de Turkse luchtmacht na de terugtrekking van de Ameriaanse strijdkrachten plaatste/deelde Fazila enkele foto’s uit het oorlogsgebied op haar Facebook. “Van de aanval van Turkije op de Koerden. Het gezicht en de angst van het meisje zegt heel veel en op de achtergrond zie je de mannen kijken hoe zij de lijken onder de gebombardeerde huizen uit moeten gaan halen. Erdogan wil de trotse Koerden laten weten dat ze niets voorstellen en onder het mom van aanvallen op de PKK worden nu bommen gegooid op onze mensen.”

En over een andere geplaatste foto: “Het plaatje vertelt mij een gruwelijk verhaal. In principe maakt het voor mij niet uit waar het is. Het is belangrijk dat we allemaal ons best doen om te zorgen dat kinderen niet de dupe worden van geweld. Hoe we dat moeten doen, is best lastig. We kunnen aandringen bij onze regering. Misschien kunnen economische sancties helpen en in ieder geval moeten we geen wapens meer leveren aan mensen die met hun macht dit soort oorlogsleed veroorzaken aan gewone mensen en opgroeiende kinderen.”

Foto: Fazila tijdens een presentatie over haar volk in CSG Prins Maurits.

Door Maria Evers