Den Bommel - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Debby is een inmiddels aardig ingeburgerde "overkanter" die haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkte 19 jaar als programmamaker bij een regionale omroep. Lees hieronder haar nieuwste column: Loslaten >>

Loslaten

Het is -vind ik tenminste- één van de moeilijkste dingen van het hebben van kinderen; loslaten. Dat begint al vanaf de eerste stappen die naar school gezet worden. Eerst nog aan de hand, later achter op de fiets gevolgd door naast elkaar fietsend, hopend dat hij/zij overeind blijft. Dan zwaaien bij het schoolhek (naar binnen mocht niet meer in tijden van corona en volgens mij hebben veel scholen dat erin gehouden) en weer wat ouder een kusje na het ontbijt en nakijken terwijl dat frutje dat vorige week nog in een wieg leek te slapen geconcentreerd op de weg lettend in z’n uppie naar school fietst.
De volgende fase vond ik toch minstens zo heftig. Een kind dat gaat studeren blijft soms nog een tijdje thuis wonen, maar die van mij ging gelijk op kamers. Niet omdat het thuis niet gezellig was, maar omdat het een eis was van de opleiding. Net 17 en weg was m’n kind. Zodoende kwam er een abrupt einde aan het gezellig spelletjes doen in de middag en het hele gezin aan tafel met avondeten. Het maakte tegelijkertijd de weekenden wel extra waardevol. Nog meer genieten van elkaar en de knuffels die dan ineens nóg betekenisvoller zijn geworden.
Nu is er een nieuwe fase van loslaten aangebroken. Na wat korte relaties was daar ineens het vriendje dat een stuk serieuzer leek dan alle tieners die daarvoor de revue waren gepasseerd. Het weekend betekent niet meer automatisch naar huis komen. Of we zijn ineens met z’n vijven. En dan ben ík het niet meer die knuffelt met m’n kind, dat recht is nu voorbehouden aan de verkering.
Het is heerlijk je kind gelukkig te zien. Maar tegelijkertijd had ik haar graag nog wat langer vastgehouden. In elke betekenis van het woord.

Debby Roukens