Column Lucas Hartong - Beheren

26 april 2024, Sommelsdijk - Ook op deze vrijdagmorgen een nieuwe column van Lucas Hartong. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten verwoord in een column. Lucas: "Weet u wat de grootste giller is? Er hangt een camera op de hut die gevoed wordt door een groot en foeilelijk zonnepaneel. Ergens zit dus iemand voortdurend in de gaten te houden wie er onverhoopt deze vogelpoepplek ongeautoriseerd durft te betreden. Het zou je (gesubsidieerde?) baan maar zijn....". Lees meer >>

Beheren

Deze week ben ik, tussen de buien en windstoten door, heerlijk gaan kanovaren op het Haringvliet. Het kost altijd even wat moeite om de benodigde spullen bij elkaar te zoeken, in de auto te stoppen en bij de waterkant uit te laden, maar het loont iedere keer weer de moeite. Tenminste…

Vogeleiland Bliek was mijn doel voor deze tocht. Voor wie het niet weet: dat is een klein eilandje schuin tegenover Middelharnis, middenin het Haringvliet. Het Wereld Natuur Fonds heeft het gebouwd voor broedende vogels, als ‘droom van een dynamisch en veerkrachtig Haringvliet'. Staatsbosbeheer beheert het eilandje nu. Nou ja… beheren is een groot woord. Er staat een gammele vogelkijkhut met een houten steiger en rondom de ‘droom' staan ettelijke waarschuwingsborden met ‘verboden toegang’ en de waarschuwing dat je alléén op de houten vlonders mag lopen en vooral géén wilde bewegingen mag maken ‘om de vogels niet te verstoren'.

Ach, weet u, die vogels worden toch wel verstoord door van alles en nog wat op en om het water. Verder is het eilandje één grote, kale puist middenin dat Haringvliet waar zich wat zwanen, ganzen en meeuwen ophouden. Weet u wat de grootste giller is? Er hangt een camera op de hut die gevoed wordt door een groot en foeilelijk zonnepaneel. Ergens zit dus iemand voortdurend in de gaten te houden wie er onverhoopt deze vogelpoepplek ongeautoriseerd durft te betreden. Het zou je (gesubsidieerde?) baan maar zijn.

Terug peddelend richting havenhoofd Middelharnis scheen de zon op mijn hoofd en stond er een strakblauwe lucht boven mij. Je zou vrolijk worden van het eiland van rust en ruimte nietwaar? Helaas. Links en rechts de noordkust van ons eiland opnemend zag ik niets anders dan torenhoge windmolens, die overigens bijna allemaal stil stonden. Een foeilelijk en landschapsverpestend gezicht. Die molens kwamen er doordat de gemeenteraad het goedkeurde, tegen de wens van de meerderheid van ons eiland in. Er is opnieuw sprake van torenhoge molens tussen Middelharnis en Stad aan het Haringvliet. ‘Goeree-Overflakkee: eiland van windmolens!’

Ondertussen krijg ik steeds weer positief nieuws van Eneco: de elektriciteit wordt weer goedkoper omdat mensen met zonnepanelen moeten gaan betalen voor hun stroomopwekking (of zoiets) en de gasprijs is ook weer gedaald. Grote bedrijven investeren niet meer in windmolens op zee, want het rendement loont niet. Autoproducenten beginnen niet meer aan waterstof want het kost bakken met geld in plaats van dat het geld oplevert. Maar: op Flakkee barsten we van de windmolens, zonneparken en straks ook nog waterstofmolens, als het aan B&W ligt. De dwaasheid regeert.

Als klap op de vuurpijl las ik deze week dat de partij Water Natuurlijk (Wie? Ja, ik moest ook even googlen!) ontevreden is met het beheer van de oevers op ons eiland. Volgens deze partij ‘is een gevarieerde natuur nodig voor onze bestaanszekerheid'. Eh, nee. Daarvoor is bovenal een fatsoenlijk inkomen en een veilige samenleving nodig, waarin iedereen fatsoenlijk kan wonen, werken en recreëren. Een mooie oever met bloeiend geel raapzaad is volgens hen niet goed, want ‘niet biodivers' genoeg, maar het ontbreken van datzelfde raapzaad kan evenmin de goedkeuring wegdragen. Het is ook nooit goed genoeg voor dit soort bioclubs, die ons belastinggeld er al klagend doorheen jagen. Je kunt de natuur proberen aan te harken tot je een ons weegt, maar je kunt er misschien ook gewoon eens van genieten.

En mocht u willen weten hoe politiek en natuurclubs met de belangen van boeren, burgers en buitenlui op ons mooie eiland omgaan: vraag het hen eens, voor zover u het in de (ei)landelijke media hebt gemist. Vrolijk word je er niet van, maar kanovaren helpt. Ik kan het weten.

Lucas Hartong.

‍