[18 maart update] Ooltgensplaat - Afgelopen zaterdag 14 maart 2020 organiseerde het Oranjefonds de landelijke vrijwilligersdag NL-doet. In verband met de uitbraak van het corona virus, werd op maar weinig plaatsen op Goeree-Overflakkee die dag geklust door vrijwilligers. "Maar wél in Ooltgensplaat!" Voor stichting de Buutenplaets was het een mooie gelegenheid om de natuurspeeltuin klaar te maken voor een nieuw seizoen vol speelplezier. Lees hieronder een verslag door één van de vrijwilligers, die graag de goede herinneringen aan deze dag deelt. Bekijk de foto's en video van Wilko van Dam.

Verslag

[Buiten spelen is gezond. Maar niet te dicht op elkaar. De Buutenplaets is in onderhoud en officieel gesloten. Let dus extra op veiligheid!]

"De klusdag op de Buutenplaets ging door. Afstand van elkaar houden is op zo’n terrein mogelijk, dus we vonden het verantwoord. Zou zonde zijn om de bergen zand die al voor het hek gestort waren, bedoeld om het strand aan te vullen, te laten verwaaien. Echte grondwerkers willen voor de koffie de grootste klap gemaakt hebben, dus waren wij, vaste vrijwilligers, er al ongewoon vroeg bij om Mieke en Sander bij te staan. Ik kon me onledig maken met het vervangen van verkeersborden en Hans ging een pomp ritselen om de grootste plassen weg te werken. Wat een mazzel dat het precies voor de klusdag ophield met regenen. Sander verzette, onverstoord, bergen met zijn graafmachine, op aanwijzing van Mieke.
En dan is het half tien en staan er twintig op de koffie. Popelend, op kaplaarzen en gewapend met scheppen, om zich nuttig te maken voor de natuurspeelplaats. Een stressmomentje want een paar weten alles en de rest niets, ga dat maar eens in slagorde zetten. Gelukkig is de helft gekomen met een missie; bomen planten. Een kartonnen doos is bezorgd waar een heel bos uit gaat komen; een actie van de lokale PvdA. Toen die voor een bomenplan geen meerderheid vonden in de gemeenteraad bedachten ze ‘dan doen we het zelf’. Bij ons zijn ze welkom want een voormalig schapenweitje moet groeien naar een heuse natuurspeelplaats. De schop in de grond bleek voeten in de aarde te hebben. De buutenplaets maakt onderdeel uit van de hoofdwaterkering en op dijken mag je niet zomaar bomen planten. Terecht dat het waterschap ons daar op wees, samen kwamen we tot een mooi en veilig plan. De politici hadden hun eigen deskundige bij zich, die sappige anekdotes wist te vertellen over Romeinen die zich destijds al beklaagden over ondoordringbare ‘Zeeuwse hagen’. Dat ging het dus worden. Genieten om vergadertijgers al keuvelend met schep en boompjes over het terrein te zien darren. Ondertussen had zich al een groepje "Pleatenaren" gevormd dat Mieke en Sander ondersteunde met het uitharken van het strand. We hadden ook iets met een boot en schilderen, met alle materialen voorhanden. Ik vond het een tandje te hoog gegrepen om daar met het overgebleven groepje aan te beginnen, voor schilderwerk nog tijd genoeg. Er stond nog een rijtje, half vergane, bloembakken langs de rand van de camperplaatsen. Overblijfsel van een eerste poging om parkeervakken te creëren. Die konden we nu eens ruimen, ook omdat afvoer en storten geregeld was. Met die planten legde ik, terwille van het huiselijk gevoel, een formeel bloementuintje aan rond het Buutenhuus. Opnieuw was onze Hans spoorloos maar kwam opdagen met een verrassing. Hij takelde een acetyleen brander van zijn vrachtwagen en begon met de thermische lans een gat te zagen in de buutenboat. Nou was ik wel benieuwd welke schatten ons speelschip in het ruim verborg en stond er met mijn neus bovenop. Het blijkt dat we naast een spettervijver ook een binnenbad bezitten, ruim boven de waterlijn. Er moet nog heel wat gebeuren voor we het schip beschikbaar hebben, maar het begin is er. Hans plaatste een nette buutendeur zodat verstekelingen niet door het schip gaan dwalen; prima geregeld. Met corona in de lucht was het plan om samen te lunchen minder aantrekkelijk dus toen de magen begonnen te knorren, haakten velen af. Toch was er bovenmatig veel werk verzet waarvoor ieder dank. Met een klein groepje konden we, nadat we alles overhoop gehaald hadden, achteruit werkend, het terrein weer netjes achterlaten. Dat lukte slechts ten dele. Door de overvloedige plassen was hier en daar een zompige bende achtergebleven. Daarom konden niet alle paden onderhanden genomen worden en bleven er materiaal staan. Noodgedwongen hebben we rood-wit lint voor de ingang gespannen; ‘gesloten – werk in uitvoering’. Sociale onthouding staat planning een nieuwe werkdag in de weg maar in je eentje is er prima te werken en buiten is gezond. De vaste ploeg vrijwilligers weet wat ze te doen staat, bij gelegenheid gaat , ieder voor zich, aan de slag om al die karweitjes op te knappen om een seizoen veilig speelplezier te waarborgen. Onze dank is groot richting iedereen die de Buutenplaets een warm hart toedraagt. In de fotoreportage zijn ze te herkennen. Wie er niet bij was, maar ons ook hielp zijn onze sponsors. Natuurlijk zijn die ook goud waard!"

Frank/Janine