Den Bommel - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen, gedachten en bezigheden zal verwoorden in een column. Debby heeft haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkt inmiddels weer als programmamaker bij de radio. Debby: "Sinds een tijdje mag ik mij bestuurslid noemen van Stichting Schoon Goeree-Overflakkee (...) Toen ik tijdens een rondje met de hond een plastic boterhamzakje over de stoep zag waaien pakte ik het -vanzelfsprekend- op (...) op dat moment ging de hond in de zo kenmerkende houding zitten...". Lees hieronder haar nieuwste column: BAH! >>

BAH!

Sinds een tijdje mag ik mij bestuurslid noemen van Stichting Schoon Goeree-Overflakkee. Een groep zeer enthousiaste mensen met een sterkte liefde voor het eiland, natuur en milieu en vooral een schone combinatie daarvan. Een groep waar ik met trots deel van uitmaak. Zoals ik al eens eerder schreef ga ik regelmatig met een grijper op pad. Een lekkere wandeling combineren met het opruimen van afval dat me irriteert, dat is nog eens een voorbeeld van het aangename met het nuttige combineren.

Dat opruimen deed ik ook al in mijn vorige woonplaats. Met het verschil dat ik toen geen grijper had, maar dat vond ik nooit zo’n probleem. Paar keer extra bukken en thuis handen wassen, wat ik sowieso al deed omdat ik de drol van mijn hond ook had opgeraapt. Met een zakje uiteraard, maar toch.

Toen ik tijdens een rondje met de hond een plastic boterhamzakje over de stoep zag waaien pakte ik het -vanzelfsprekend- op. Met het idee het in de eerstvolgende prullenbak te gooien, maar net op dat moment ging de hond in de zo kenmerkende houding zitten. Kijk, kwam dat zakje gelijk van pas. Bolus opgepakt, klaar. Dacht ik. Terwijl ik het zakje probeerde dicht te knopen zag ik iets aan mijn handen. Een kleur die je absoluut niet aan je handen wilt zien. Ken je die zakjes die je in de supermarkt van zo’n bundel trekt? Met van die piep-piepkleine gaatjes erin om te ventileren? Die zijn dus niet ontworpen om drollen mee te rapen. Blijkbaar zijn die kleine gaatjes niet klein genoeg om poepsappen binnen te houden. Ik heb thuis wel vijf keer mijn handen gewassen en nóg dacht ik iets te ruiken.

Als je dus iemand over het eiland ziet lopen met een grijper dan weet je een paar dingen; daar loopt iemand met hart voor het eiland, de natuur en het milieu. En die grijper die hij of zij vasthoudt? Die is er niet alleen omdat het bukken scheelt.