Den Bommel - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen, gedachten en bezigheden zal verwoorden in een column. Debby heeft haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkt inmiddels weer als programmamaker bij de radio. Debby: "Ik betrapte mezelf erop dat ik vooral de jongetjes stond in te schatten. Dat jongetje alleen zag er heel lief uit, dat andere jongetje alleen keek in mijn optiek wat gemeen uit zijn ogen..." Lees hieronder haar nieuwste column: Kleine kindjes… >>

Kleine kindjes…

Worden groot. En jemig, wat gaat dat vlug. De jongste is zich aan het voorbereiden op de middelbare school, want na de zomervakantie hebben we een heuse brugpieper in huis. Dat betekent nu al boekwerken mee naar huis, om te zien wat voor opties er allemaal zijn op welke niveaus en het betekent proeflessen volgen op de Prins Maurits en de RGO. Zodoende stond ik als trotse moeder naast ons ietwat zenuwachtige kind. En eigenlijk denk ik dat ik zelf nog zenuwachtiger was.
Ik ben graag ruim op tijd dus met nog een kwartiertje op de klok had ik alle tijd om de aula rond te kijken. Groepjes uit dezelfde basisschoolklas, eenlingen, vriendjes, kinderen met één of beide ouders, de een nog gespannener dan de ander. Ik betrapte mezelf erop dat ik vooral de jongetjes stond in te schatten. Dat jongetje alleen zag er heel lief uit, dat andere jongetje alleen keek in mijn optiek wat gemeen uit zijn ogen. En dat stel daar, zouden dat pestkoppen zijn? Nu mijn kind op enkele kleine incidenten na (waarbij zijn snelbinders kapot gemaakt werden en zijn nieuwe snelbinders werden gepikt) redelijk ongeschonden de basisschool is doorgekomen houd ik mijn hart vast voor wat er in die beruchte brugklas te wachten staat. 'Gelukkig is hij niet de kleinste', ging er nog door mijn hoofd. Toen de kinderen in groepen werden meegenomen naar de uitgekozen lessen stapte ik met die gedachten in de auto. En toen kwam onze bijna-brugklasser weer thuis. Hoe het was? “Leuk!” Hoe de leraren waren? “Aardig!” En de lessen? “Leuk!” Na nog wat vragen was ik niet veel wijzer, maar het was duidelijk dat ik zenuwachtig voor niets was geweest.
Ik hoop dat mijn. niet meer zo kleine, kindje de komende maanden nog een beetje doorgroeit, in lijf en hoofd. Zodat de volgende ‘cursus’ in loslaten voor deze mama iets makkelijker wordt.

Debby Roukens