Goeree-Overflakkee - "Heerlijk als je je niets aantrekt van wat andere mensen van je vinden. Toen ik de foto’s zag van een 14-jarig niet super meisjes-achtig meisje dat in elkaar geslagen was draaide mijn maag om. Frédérique vertikte de vraag te beantwoorden of ze een jongen of een meisje is....."-Debby. Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Debby is een "overkanter" die haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Sinds twee jaar woont ze hier met haar gezin. En ze wil nooit meer weg! Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkte 19 jaar als programmamaker bij een regionale omroep. Lees hieronder haar nieuwste column: Zijn wie je wilt zijn.

Zijn wie je wilt zijn

Toen ik net studeerde zag ik een interessante oproep. Een bekend shampoo-merk zocht modellen om live op een podium voor een groot (kappers-)publiek te knippen. Daar tegenover stond een knipbeurt volgens de laatste mode, gratis producten en ook nog eens een paar tientjes beloning. Welke student wil dat nou niet? Ik meldde me aan en toog naar de selectiedag. Er was veel concurrentie, maar met mijn vers geborstelde haar (ik had me voorbereid) werd ik er zowaar uitgepikt. De show zelf was uiteindelijk leuk en spannend en ik was blij met mijn nieuwe kapsel. Mijn haar was blijkbaar fijn om in te knippen, want ik mocht terugkomen. De ene na de andere show volgde. Soms was ik heel blij met mijn nieuwe ‘look’, soms ook niet. Mijn haar werd elke show (logischerwijs) een stukje korter. Zodoende sta ik op al mijn afstudeerfoto’s met een korte coupe. Een kapsel dat ik zelf niet zo snel zou hebben uitgekozen, maar dat was nou eenmaal het logische risico van kapmodel worden.

Toen ik van de week toevallig de schoolfoto’s van mijn kinderen bekeek viel me op dat het haar van mijn dochter eenzelfde lijn vertoont; van heel lang is ze de afgelopen jaren naar halflang gegaan, gevolgd door kaaklengte, toen nog iets korter om uiteindelijk met een echt kort kapsel te eindigen. Hoewel, het woord ‘opscheren’ is ook al eens gevallen, dus wie weet zijn we er nog niet. Als mensen haar verwarren met een jongen heeft ze daar geen moeite mee. Sterker nog, ze vindt het eigenlijk wel grappig. En ik ben daar als moeder hartstikke trots op. Heerlijk als je je niets aantrekt van wat andere mensen van je vinden.

Toen ik de foto’s zag van een 14-jarig niet super meisjes-achtig meisje dat in elkaar geslagen was draaide mijn maag zich om. Frédérique vertikte de vraag te beantwoorden of ze een jongen of een meisje is. En terecht. Wat gaat het iemand aan of je staand tegen een boom kunt plassen of niet? Ze moest haar keurige antwoord (‘dat maakt toch niet uit’ en daarna ‘Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie je wilt zijn’) bekopen met een gebroken neus, kapotte tanden en een kaakfractuur. De vermoedelijke dader is opgepakt. Hij is 14. Waar ben je zo jong al zo bang voor dat je het nodig vindt iemand in elkaar te slaan die je niet direct in een hokje kunt plaatsen? Ik weet wel waar ik bang voor ben. Voor mijn dochter. En voor mijn zoontje. Met hem heb ik elke keer ruzie wanneer hij naar de kapper moet. Reden: hij wil het lang. Super lang. Omdat ik hem ervan verdenk dat hij eigenlijk gewoon geen zin heeft een tijdje stil te zitten in de kappersstoel hebben we een compromis bereikt; het mag in model geknipt, maar niet zo kort als dat van zijn zus. En ja, dat leidt er soms toe dat mensen denken dat hij een meisje is. Ook hij heeft daar geen moeite mee gelukkig. Mijn kinderen zijn wie ze willen zijn. Frédérique is ondanks deze traumatische gebeurtenis hopelijk nog steeds wie ze wil zijn. Ik hoop dat we ooit allemaal mogen zijn wie we willen zijn.

Debby Roukens.

PS. Wil je Frédérique een hart onder de riem steken? Stuur dan een kaartje naar:

Frédérique p/a Zonnestudio Westwijk

Marthahoeve 21, 1187 LP Amstelveen