28 januari 2021, Goeree-Overflakkee - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Debby is een "overkanter" die haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Sinds twee jaar woont ze hier met haar gezin. En ze wil nooit meer weg! Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkte 19 jaar als programmamaker bij een regionale omroep. Debby: "Sinds 1 januari kunnen we subsidie aanvragen voor het ‘vergroenen’ van de tuin...." Lees hieronder haar nieuwste column: SUBSIDIE.

SUBSIDIE

"Sinds 1 januari kunnen inwoners van de gemeente Goeree-Overflakkee subsidie aanvragen voor het ‘vergroenen’ van hun tuin. Je kunt dan denken aan het plaatsen van een regenton (waardoor het regenwater niet meer rechtstreeks het riool ingaat), of aan een heg in plaats van een schutting, grint of (nog beter) groen in plaats van tegels, maar het aanleggen van een insectenhotel wordt ook als voorbeeld gegeven.

Toen ik een aantal jaren geleden in Rijswijk (ZH) woonde hadden we een tuin ter grootte van een postzegel. Bij aankoop lagen er alleen tegels in de achtertuin en er stond een lantaarnpaal. Het mini vijvertje was dicht geslibd. Hoewel we geen groene vingers hadden besloten we dat aan zo’n ongezellige tuin weinig schade aangericht kon worden. We gingen aan de slag. Kunststof vijver eruit, graszoden erin. Op de plaats van de lantaren maakte mijn vader een horizontale balk waaraan ik voer voor de vogels kon hangen en gezellige plantenbakjes. Bij de regenpijp kwam een regenton waaruit ik de plantjes water gaf. Ik genoot elke dag van het tuintje en zowaar, langzaam maar zeker werd er steeds meer gebruik van gemaakt. De dag dat er een houtsnip tegen het raam vloog was een hoogte- en dieptepunt ineen.

Na een aantal jaar volgde een verhuizing naar Den Haag. De tuin was wat groter, maar doordat de woonkamer zich op de eerste verdieping bevond kwamen we er amper. Blijkbaar bestaat de seven-year-itch ook op huizenvlak, want na ongeveer die periode ging het weer kriebelen. Zoals al eerder geschreven wilden we graag wat meer ruimte en vooral een grotere tuin. En dan een die aan de woonkamer grenst, zodat je als je naar buiten stapt ook gelijk in het groen staat. Die wens kwam hier op Flakkee uit. Misschien was de overgang van een tuin van 300 vierkante meter naar eentje van 2000 wat overmoedig. Maar ja, dat zijn oppervlaktes die je hier nu eenmaal wat sneller treft bij een woning. De tuin is dus nog steeds een ontdekkingstocht en soms zelfs een soort gevecht. Wanneer snoei je wat? Wil je paardenbloemen wel of niet in het gras? Hoe krijg je een tak afgezaagd op 10 meter hoogte? Waarom zitten er bruine plekjes op de appels? Vraagtekens, vraagtekens…

Ondertussen geniet ik van de vleermuizen die in het voorjaar rondfladderen (zowel in de tuin als opmerkelijk genoeg ook op zolder) en van de koolmeesjes, Turkse tortels, groene spechten en roodborstjes die eten komen zoeken. In de zomer zien we weer vlinders. In de relatief korte tijd dat we op het eiland wonen hebben we al meer uren buiten doorgebracht dan bij alle voorgaande huizen bij elkaar.

Onze tuin bestaat overwegend uit groen, de regenpijpen zijn allemaal afgekoppeld van het riool en het kippenhok dat iemand uit de buurt gratis weggaf is omgebouwd tot reuze insectenhuis. Maar het kan altijd groener. Niet dat ik nou graag nóg meer tijd besteed aan gras maaien, maar een groen (schuur)dak bijvoorbeeld lijkt me prachtig. En de schutting die inmiddels al een keer of vier gedeeltelijk is omgewaaid (wat stormt het hier vaak!) kan beter vervangen worden door een mooie heg. Jammer dat de subsidie niet geldt voor cursussen tuinieren, want groene vingers hebben we nog steeds niet. Dan maar zwarte!"

Debby Roukens