6 december 2019, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar! Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week belevingen en gedachten verwoordt in een actuele column. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong verschijnen onder de rubriek Overig/Column. "Vroegâh. Ja, vroegâh had je nog échte Sinterklazen en Zwarte Pieten! Dan zat je al wekenlang uit te kijken naar het grote feest dat eraan kwam. Verlanglijstje bedacht, geschreven in je beste handschrift en in je schoen gestopt..." Lees hieronder 'Heerlijk avondje'.

Heerlijk avondje

"Vroegâh. Ja, vroegâh had je nog échte Sinterklazen en Zwarte Pieten! Dan zat je al wekenlang uit te kijken naar het grote feest dat eraan kwam. Verlanglijstje bedacht, geschreven in je beste handschrift en in je schoen gestopt. Samen met de wortel voor het paard uiteraard, want zo’n nobel dier kan niet zonder brandstof. Elektrische paarden bestonden toen namelijk nog niet. En dan was het snel naar bed, want voor je het wist was de nacht voorbij en kon je naar beneden stuiven om wat lekkers te vinden in die schoen van je! Liefst iets van marsepein natuurlijk. Of chocolade. Soms zat er iets bij waarmee je kon spelen. Feest!

Hoe dichterbij de grote dag kwam des te meer geheimzinnigheid er rondwaarde in huis. Plotselinge afwezigheid van gezinsleden, kasten waar je niet meer in mocht, kamers die verboden terrein werden. Allemaal omdat er lootjes waren getrokken en surprises werden gefabriceerd in de geheime productiefaciliteiten van het huis. Alleen de WC moest onbeperkt toegankelijk blijven. Voor het geval dat. Scharen, plakband en nietmachine waren doorgaans niet te vinden, omdat íemand ze had. Via de achterdeur werden stapels dozen aangesleept die bij de Albert Heijn waren gebietst. Uiteraard werd alle verpakkingsmateriaal dat in huis was of kwam al wekenlang bewaard.

En dan het maken van de gedichten. Wat een crime was dat! De alfa’s met hun talenknobbel lukte het uitstekend en wat waren die blij om eens per jaar slimmer en sneller te zijn dan de doorgaans luid bejubelde bèta’s met hun schei-, wis- en natuurkunde! Hoewel, je had de bijzondere combinatie van slimme én handige bèta’s die hun scheikundige kennis nuttig toepasten, door de meest vreemde combinaties van natuurlijke stoffen te vermengen in een surprise tot één grote, doffe brei van plakkerig spul. Wat uiteraard op pakjesavond tot de nodige hilariteit leidde, behalve bij het slachtoffer zelf. Afijn, die gedichten. Pareltjes zaten erbij hoor. “Sint en Piet… je ziet ze niet. Ze zijn zo snel als de deurbel”.

Die deurbel werd gebruikt als afleidingsmanoevre voor het grote gebeuren. Aan de voorkant van het huis werd kabaal gemaakt door weet ik wie uit naaste familiekring, straat of werk, waardoor de hele kindermeute die kant opsjeesde. Vervolgens klonk er plotseling herrie aan de achterkant, waardoor de hele meute weer compleet de andere kant op rende. Dat ging zo even door tot er plotseling een grote zak met kadootjes in de hal stond. Hoe, wie, wanneer? Geen idéé! Knappe koppen vragen zich dat nu nog af. Verwarring stichten is ook een ware kunst. En terwijl iedereen in de woonkamer zich eindelijk wilde gaan richten op die zak, vlogen vanuit de hal handenvol pepernoten en snoepgoed de kamer in. Tegen de tijd dat iemand er achteraan was gerend om te kijken wie het was, was de dader uiteraard al naar Spanje gevlogen. Of de straat uit.

Maandenlang was er weer ruzie om Zwarte Piet. De essentie van het feest is op de achtergrond geraakt: Sinterklaas kwam iets geven aan kinderen die het niet breed hadden. Zomaar, om niet. Wat is er nu mooier dan dat? En als ik terugdenk aan vroegâh dan zie ik mijn ouders en grootouders met een geheimzinnige glimlach in de kamer zitten terwijl wij de pakjes uitpakken. Er was vreugde, gezelligheid en we waren blij met elkaar en met wat we kregen van de Sint. Ik vier nog steeds Sinterklaas. Uit principe en omdat het je gelukkig maakt als familie. Dat wens ik u ook toe!"

Lucas Hartong.