Sommelsdijk - Een nieuwe actuele column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar! Lucas is columnist voor iGOnl. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. "...De overheid steek miljarden in de aanleg van gigantische windmolenparken op zee (en aan de noordrand van ons eiland!), maar het zijn geldverslindende projecten waarvan nog lang het nut en de efficiëntie niet bewezen zijn. Huren, vaste lasten en zorgpremies rijzen de pan uit en iedereen weet: zo hoort dat niet....." Lees hieronder verder: Zo hoort dat (niet)

Zo hoort dat (niet)

"Er zijn van die dingen in het leven die vast behoren te liggen. Zekerheden waarvan je liefst altijd, maar in ieder geval zo lang mogelijk vanuit kunt gaan dat die er zijn en niet veranderen. Dat begint al jong: met je ouders, een huis, een school waar je naartoe gaat. Door de jaren heen zijn dat de vaste ijkpunten. Zij veranderen niet. Als dat wel gebeurt dan raakt dat je op bijzonder indringende wijze. Bij een verhuizing is het soms nodig dat je verandert van school. Heftig. Alles nieuw, anders, op een andere manier, langs een andere weg, andere gezichten… Een scheiding van je ouders hakt er nog meer in. Dat kan zover gaan dat je jonge leven ontspoort. Je raakt een anker kwijt en weet niet meer wat te doen. Dat kan nog heel lang nawerken en veel emotionele schade veroorzaken.

Of iemand in je naaste omgeving wordt ernstig ziek of overlijdt: een ouder, broer, zus of goede vriend(in). Het zet je wereld totaal op z’n kop. Dat hoort gewoonweg niet te gebeuren! Lijden en dood zijn al erg genoeg en zeker als dat mensen treft waarvan we houden. En als meerdere van die gebeurtenissen tegelijkertijd komen dan stort je wereld voor een tijdje in. Je ziet het even niet meer zitten. Zo begrijpelijk! Gelukkig zijn er dan doorgaans vrienden om je heen die je kunnen helpen, naast je staan, met je mee optrekken. Ik heb daarvan heel bijzondere verhalen gehoord. Zelf brak ik afgelopen zomer tijdens de vakantie mijn pols. In verhouding maar iets kleins, maar wat was het gaaf om te merken hoe mensen dan met je meeleven en je helpen waar nodig.

Maar het gaat verder dan dat. Wat geldt op het persoonlijk vlak, geldt ook in het maatschappelijke: de politie die overtreders aanpakt en geweld bestraft. Een overheid die zich aan de eigen wet- en regelgeving houdt, een rechter die daadwerkelijk recht spreekt, een regering die behoedzaam omgaat met ons geld en de soevereiniteit van ons land. Een gemeentebestuur dat integer pal staat voor de belangen van haar burgers. Dat soort ijkpunten. Helaas eroderen die in rap tempo. Het gaat zelfs zo ver dat een hysterische, extreemlinkse klimaatlobby onze kinderen indoctrineert tot staken en een bizar DDR-achtig toneelstuk op het wereldtoneel, met als boodschap ‘The end is near’. Angst blijft een slechte raadgever.

Deze week kwam RTL samen met Trouw na uitgebreid en vasthoudend onderzoek zelfs tot de conclusie dat de Belastingdienst jarenlang illegale handelingen heeft verricht, tegen alle eigen regels in. Ongehoord. Een migrant slaat een winkel kort en klein en wordt diezelfde dag alweer vrij gelaten. De overheid steek miljarden in de aanleg van gigantische windmolenparken op zee (en aan de noordrand van ons eiland!), maar het zijn geldverslindende projecten waarvan nog lang het nut en de efficiëntie niet bewezen zijn. Huren, vaste lasten en zorgpremies rijzen de pan uit en iedereen weet: zo hoort dat niet. Deze ijkpunten waren ooit vaste waarden, maar ze wankelen op ongekende schaal. Ernstig, want ze behoren de basis van een beschaafde samenleving te zijn.

Meest bizarre, recente exponent van deze zorgwekkende ontwikkeling is wel een Amsterdamse burgemeester die leugen op leugen stapelt. Een zoon die met een wapen inbreekt. Een wapen dat zonder vergunning in het huis van de burgemeester werd bewaard. Een partner die daarover een interview in de krant geeft en stelt dat hij ‘dagelijks de wet overtreedt’. Die bovendien weigert terug te komen van een zakenreis terwijl dit alles naar buiten komt in de pers. De politie die geen huiszoeking heeft gedaan, wellicht omdat die burgemeester zelf hoofd is van de politie. Hoe kan zo iemand nog functioneren, denk ik dan? Als je eigen gezin al een puinhoop is? ‘Privékwestie’ zegt men. In een glazen huis? Dat kan niet. Dat hoort niet. Ieder weldenkend mens voelt dat aan. Gelukkig."

Lucas Hartong.