[ingezonden] Goedereede - "'Volgende week komen de Portdagen er weer aan, dat is een bijzonder feest. Komen jullie dan ook?' Deze woorden van molenaar de Vries in Goedereede zijn in mijn hoofd blijven hangen. Nu we hier toch zijn kunnen we dit festijn meemaken...!" 'Annekeonderweg' schreef een nieuwe blog over haar belevenissen bij de Portdagen, die 14 en 15 juni j.l. werden gehouden, in Goedereede. Lees hieronder 'Bruisende Portdagen in Goedereede' en bekijk de foto's.

Blog Annekeonderweg: 'Bruisende Portdagen in Goedereede'

"'Volgende week komen de Portdagen er weer aan, dat is een bijzonder feest. Komen jullie dan ook?' Deze woorden van molenaar de Vries in Goedereede zijn in mijn hoofd blijven hangen. Nu we hier toch zijn kunnen we dit festijn meemaken!

Port en Goedereede hebben samen een roemrijk verleden. Luister maar....

Een klein deel van de uit zee geviste portvaten in de haven van Goedereede, foto uit 1918.
“Het is oorlog en gevaarlijk op zee. De vissers hebben een bar slecht inkomen. In de herfst van 1918 vaart een vrachtschip onderweg naar Engeland op een zeemijn. Het schip vergaat en heeft een grote lading port aan boord. Dit is een kans om wat extra’s bij te verdienen voor de vissers van Ouddorp, Goedereede en Stellendam. Snel varen ze uit om de vaten uit zee op te vissen. Er worden honderden vaten buitgemaakt. Maar.. de vissermannen mogen de vaten niet zelf houden, ze moeten het aangeven bij de strandvonder. De vaten worden verzameld langs de haven van Goedereede. Op elk vat wordt de naam van de vinder gezet. In totaal worden er 434 vaten bij de strandvonder aangegeven. Op 1 en 2 november 1918 wordt de zogenaamde ‘portwijn’ openbaar verkocht. De opbrengst is maar liefst ruim 293,337 gulden! Nu zou dat 1,3 miljoen euro zijn. Een derde deel is voor de vissers. De rest is bestemd voor de gemeentekas. Het ‘portgeld’ komt de vissers goed van pas. Ze kunnen het geld gebruiken voor de vissersvloot!”

Deze bijzondere gebeurtenis wordt herdacht met de Portdagen, er is een mooi programma in elkaar gezet. Zo rond koffietijd klinken blijde carillonklanken van de Goereese toren. Ik hoor liedjes van Boudewijn de Groot spelen.

’s Middags lopen we naar het overvolle plein in hartje Goedereede. Van ver hoor ik al geroezemoes van vele stemmen. O, wat is het gezellig met zoveel feestvierende mensen. De sfeer is oer Hollands. De straten zijn versierd. Waslijnen met wit ondergoed uit vervlogen tijden hangen hoog in de straten. Bijna iedereen draagt historische kledij. Kleine kinderen dragen dit ook. Dat staat zó schattig! Ik denk aan mijn kleindochters Sara en Lizzie die ieder jaar ook zo mooi verkleed op 1 april door Brielle lopen.

Aan lange tafels zitten de feestvierders te snoepen van wat lekkers en.. natuurlijk zie ik bier en glaasjes port op tafel staan. Ik ruik geuren van patat, worst, ijs, broodjes en nog veel meer. Er staan balen stro dat als zitplaats gebruikt wordt. Er klinkt vrolijke muziek en dan wordt ieder uitgenodigd om te kijken en te luisteren naar een korte toneelvoorstelling van de toneelgroep De Klokkedieven uit Goedereede. Het geroezemoes verstomt. Zittend op de grond, op de kinderkopjes, geniet ik ervan. Freek loopt rond om foto’s te maken. Er staat een ‘Goereese Fruitmachine ‘, een zogenaamde fruit – gokautomaat. Drie dames met een gevulde zak op schoot met nep fruit graaien in de zak en ze houden een stuk fruit omhoog. Degene die de beurt heeft trekt aan de arm van de man die ‘het apparaat’ bedient en dat is het teken dat de dames daarna het fruit omhoog houden. Als er drie gelijke vruchten omhoog gaan heb je gewonnen! De molenaar geeft mij ook een kans om met het spel mee te doen. Het is een aardigheid en de kans is klein om winnaar te zijn!

Leuke ontmoetingen

Ik maak een praatje met de molenaar en zijn vrouw. Er komt een heuse visserman in zwart visserstenue uit vervlogen tijden aanlopen. K van Koenen is zijn naam. Enthousiast vertelt hij over Stichting Behoud Hoogaars en de mooie oude houten visserschepen met een platte bodem. Een karakterestiek scheepstype was de hoogaars. Er zijn maar weinig van deze schepen bewaard gebleven, vandaar de oprichting van de stichting. Hun doel is het varend houden van de houten schepen hoogaars en het erfgoed van de Zeeuwse visserij te bewaren. Hij vertelt ook over het scheepstype de steekhengst. De visserman neemt ons mee naar de authentieke zeilschepen die ter verhoging van de feestvreugde in het water van de vroegere haven liggen. Aandoenlijk liggen ze te pronken in het kabbelende water. “Kom gerust eens langs om mee te varen op deze wonder sterke steekhengst”, horen we hem enthousiast zeggen. “Dat zou wel ontzettend leuk zijn”, is mijn gedachte. Het is werkelijk niet voor te stellen dat deze schepen zó oud zijn en dat ze nog zo goed in takt zijn! Ik vertel hem over het verloren gewaande skûtsje Eben Haëzer uit mijn familiegeschiedenis dat weer boven water kwam! Ik heb respect voor deze vrijwilliger, hij offert wel heel veel tijd op voor het goede doel van zijn stichting!

Er komt nog iemand aanlopen. Hij draagt een boerenkiel met een roodbonte zakdoek om de hals. Een paar vriendelijke ogen kijken me aan. “Morgenochtend is het Stadsontbijt bij ons in de Barakken”, zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan. “Ja, zegt de molenaar. Ken je die plek niet? Eens huisden daar de soldaten van Napoleon! Ik zal je straks de plek wel wijzen!” Dat hoef je mij geen twee keer te zeggen. Ik zoek Freek en even later wijst de molenaar ons de weg naar het prachtige huis helemaal achter in een straat van Goedereede. Een dame in een sierlijke rode rok laat ons binnen en dhr Goekoop in zijn boerenkiel schuift ook bij aan tafel. Ik ben verbaasd. Wat een bijzonder grote fantastische tuin hebben deze mensen! Het is geen tuin, o nee, het is een park, zó mooi! We drinken perensap gemaakt van hun eigen perenboom. Het is reuze gezellig en we raken niet uitgepraat over verleden en heden.

Er schuift een grote deur open naar de binnenkant van de Barakken. Ik zie een lange rij gedekte tafels voor het ontbijt van morgen. “Ze krijgen morgen brood te eten zoals het vroeger gegeten werd. Ze worden morgen bediend door mensen in historische kledij. Alle gasten zijn ook zo gekleed.”

“Dat zal een mooi plaatje zijn”, denk ik in mezelf. “Kijk dit is het oude deel nog uit de tijd van Napoleon”, horen we onze gastheer zeggen. Er staat een prachtig nostalgisch karretje waar hij vroeger als klein kind mee speelde. Aan de muur hangt een pronkstuk, een heuse arreslee! Stel je eens voor dat hier in de winter met sneeuw er nog in gereden zou worden!

Het wordt al later, tijd om te vertrekken. We bedanken voor de gastvrijheid en we lopen met een hoofd vol gedachten over het verleden naar ons huisje. In de verte is het geluid van de feestvierders nog duidelijk te horen!"

Anneke Visser.