[Ingezonden column] Ouddorp - Samen met Janneke de Ouddorpse Avonddriedaagse lopen is een feest! Lees en beleef het mee: "Het begint met dit berichtje : 'De Ouddorpse Avonddriedaagse komt er aan. Ga je met me mee, de 15 kilometer lopen?' Een warm blij gevoel stroomt bij me naar binnen. Wandelen met Janneke dat moet een belevenis zijn. Ik zie vaak wandelfoto’s van haar en dat inspireert me. Ze loopt heel wat kilometers om te oefenen voor de 40 kilometer die ze loopt tijdens De Nacht van de vluchteling. Janneke is een kanjer maar.. Oei, zullen we dit binnen drie uur kunnen lopen? Ach, samen zal het ons vast lukken, ja ik ga mee!" Lees hieronder verder en bekijk de foto's.

“Wat leuk, denk ik. Ouddorp is voor mij een vakantie omgeving, ze hebben vast prachtige tochten uitgezet langs de duinen, strand en zee. Wie weet leer ik nog nieuwe natuurgebieden kennen!” De start is bij het sportcentrum aan de Dorpstienden. Ik zie een grote vlag hangen. START staat er met levensgrote letters op. Hier moet ik zijn. Ik kijk om me heen. Wat is het hier rustig. Thuis bij ons in Haren en Groningen lopen elk jaar duizenden kinderen en begeleiders de vijf of tien kilometer van de Avondvierdaagse. Hier in Ouddorp zijn vast goede lopers want er is ook een vijftien kilometer route. Toch zijn er maar enkele mensen die deze route lopen. Maar ik zie een twinkeling in de ogen van Janneke en de vrijwilligster van de organisatie die ons het papiertje met de route geeft. Een ouder echtpaar maakt zich klaar voor deze tocht. Klokslag half zeven mogen we vertrekken, we hebben drie uren de tijd, om half tien moeten we bij de finish zijn. Zal ons dat lukken? Ik zie aan het ouder echtpaar dat ze er gelijk al de pas in hebben. Wij lopen ook stevig door. Al snel zie ik oranje hesjes. Daar staan ze de trouwe actieve vrijwilligers voor de veiligheid van de wandelaars. Fantastisch, dat al deze mensen dit doen!

Het is muisstil om ons heen. Grassen, het hoornblaadje, pinksterbloemen, felrode klaprozen, madeliefjes en nog veel meer veldbloemen wiegen met de wind mee. De vogels zingen hun avondlied, wat is dit wonder mooi! Verderop staan de vrijwilligers ze wijzen ons de weg en wij lopen verder langs groene velden en de zo karakteristieke zandwallen en schurvelingen bij de prachtige huizen in Ouddorp.

“Wat wonen al de mensen hier mooi in ruime huizen, in een prachtig natuurgebied, bedenk ik me. Zou iedereen zich daar wel van bewust zijn? Ach ja, voor hen is dit natuurlijk gewoon, alles went.” We lopen richting de Grevelingen. Over het smalle grindpad hebben we een prachtig uitzicht op het diepblauwe water. De zon schijnt helder en er waait een frisse noordenwind. Brr, ik krijg het zelfs koud en toch boffen we want het is fantastisch mooi wandelweer! De snelle wandelaars zien we een hele poos voor ons uit lopen maar op een gegeven moment zijn ze uit het oog verloren. Ik bewonder Janneke, wat loopt ze moedig door!

We lopen vrolijk verder en we volgen de route die is aangegeven op het briefje. Onderweg wordt ons door de vrijwilligers die langs de weg posten zelfs water aangeboden en een kaasstengel. Heerlijk, dat gaat er in als koek! We krijgen een stempel op onze stempelkaarten en we lopen dapper door. Ik kijk op mijn route briefje. Ik lees: Oudelandseweg, Klarenbeekseweg, Mannenweg, het zegt me niets. Voor mij zijn het vreemde straatnamen. Wat zijn hier in Ouddorp veel mooie kleine en grote campings met mooie namen!

We lopen op een heel rustige bochtige weg. Er zijn geen trottoirs. Ineens komt er uit de kromming van de weg een auto keihard aanscheuren! We trekken elkaar aan de kant. Ik zie verbeten gezichten in de auto, jonge mannen die in trance maar één ding willen, keihard racen! Vreselijk, wat is dit levensgevaarlijk! Het lijkt alsof ze niet weten waar ze mee bezig zijn.. Gelukkig loopt het goed af..

We lopen gerust verder en letten goed op onze eigen veiligheid. We lopen einden door, hebben al heel wat kilometers gelopen. Lopen we wel de juiste route? “Ach, foutje, zeggen we tegen elkaar, we maken vanavond extra kilometers!”

Een pauze maken mag ook, vinden we. In het manshoge gras lonkt een picknickbank. We lopen over het hoge trapje er naartoe. Het is muisstil, vogels zingen en.. er is verder geen wandelaar te bekennen. We eten en drinken wat en het croissantje met kaas is verrukkelijk! Maar we moeten verder, we lopen stevig door want de zon gaat al bijna onder. Een auto volgt ons. Het zijn de vrijwilligers die kijken waar we blijven, wat goed! We zijn ruim de 18 kilometer gepasseerd als we om tien voor tien bij de finish aankomen. Daar zitten ze, de vrijwilligers, ze hebben trouw op ons gewacht. Wij hebben vast de poedelprijs verdiend!

De tweede avond gaat de tocht richting Goedereede, bekend gebied voor mij! Het weer is nog beter dan gisteren. Er is een heerlijk zonnetje. We nemen ons voor om vandaag binnen de tijd aan te komen en.. dat gaat zeker lukken. Voor ons lopen drie jonge sportievelingen. Zij hebben er flink de pas in en.. dat loopt heerlijk. Ongemerkt verdwijnen de kilometers onder mijn voeten. Op de dijk met het zicht op groene velden en in de verte de toren van Goedereede staan vrijwilligers met krentenbollen bananen en flesjes water. Al lopend smaakt dat heerlijk, mmm, is het niet fantastisch? We lopen door Goedereede, de plaats waar ik me thuis voel en in me België waan.

Het is ook gezellig om even anderen te spreken. We lopen over de dijk en langs het parkeerterrein bij De Kwade Hoek. In de verte in het mooie Oostdijk staat een bankje, tijd voor wat lekkers en pauze! Dit is genieten op deze plek in het zonnetje. Wat wil een mens nog meer? Maar we moeten verder. Ik hoor kinderstemmen. Zij lopen de tien kilometer. Met hen lopen we vrolijk een heel eindje verder richting speeltuin de Flipjes. Maar de vijftien kilometer maakt nog een extra rondje richting het strand terug naar en door het dorp. Mooi op tijd komen we aan bij de finish. Het loopt vanavond heerlijk, zouden we al een beetje getraind zijn? Ik heb nu al zin in morgen, de laatste wandeldag.

Het is vanavond de derde en laatste wandelavond. Ik zie bij binnenkomst vrolijke gezichten. Er zindert een spannend gevoel door de zaal. Iedereen heeft er zin in. Vanavond is het een beetje feest. Kinderen mogen verkleed hun wandeling lopen en straks komt de fanfare hen feestelijk binnenhalen! Wij starten op tijd. Het routeblaadje belooft een prachtige wandeling door de duinen met het uitzicht op de vuurtoren en de blauwe zee! Wat geniet ik hier van! Steeds maar weer trekken mijn ogen naar het glanzende blauwe water, het spierwitte strand en de vrolijke kitesurfers! De verzorging door de vrijwilligers is opnieuw heel goed.

We willen even pauze houden op een bankje bij Vakantiepark De Klepperstee. Als we amper een minuut zitten komt er een dame aanlopen. “O, wilt u me alstublieft even helpen? Mijn auto doet het niet meer, de ANWB komt zo, maar mijn auto moet aan de kant van de weg. Wilt u mijn auto even duwen?” We kijken elkaar aan, ja natuurlijk helpen we. De dame zit in haar auto. Met alle macht duwen we de auto maar.. er is geen beweging in te krijgen. Hoe kan dat nou? Staat de auto op de rem? De dame stapt uit haar auto en al lopend en sturend lukt het ons de auto terug naar de kant te duwen. “Ik ben u erg dankbaar”, horen wij haar roepen.

Het lijkt alsof het mooist voor vanavond bewaard is. De route verveelt me geen minuut en het lopen gaat ons makkelijk en goed af. We lopen nog een ruime wandeling door Ouddorp. Horen we in de verte de muziek van de fanfare? Dit vragen we ons af. Het zou leuk zijn om dat mee te maken. Mooi op tijd komen we bij de finish aan, maar de muzikanten en alle andere lopers zijn al vertrokken. Freek staat klaar met bloemen, de medailles worden ons omgehangen en in de kantine is het gezellig. De cappuccino smaakt nu dubbel lekker. We bedanken de vrijwilligers, het was echt een belevenis om de Ouddorpse Avonddriedaagse te lopen. Wie weet komen we volgend jaar weer!

Ik bewonder Janneke Padmos. Zij loopt mee met de Nacht van de vluchteling en ze heeft sponsors nodig. Je zal maar vluchteling zijn.. Zij lopen in angst bij donker met kleine kinderen en oude en zieke mensen vele kilometers op zoek naar een veilige wereld.. Ik moet er niet aan denken."

Wie ondersteunt Janneke?
Dit is de link: KLIK HIER

Tekst annekeonderweg.wordpress