26 april 2019, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een actuele column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. Hartong:"...de aanslagen in Sri Lanka...IS heeft ze opgeëist en stelde dat te hebben gedaan uit wraak voor de aanslag in Christchurch. Dan lijkt het een reden te krijgen, maar dat is uiteraard helemaal niet zo. Het is geen reden..." Lees hieronder 'Sri Lanka weent'. Alle columns van Hartong verschijnen onder de rubriek Overig/Column

Sri Lanka weent

"De aanslagen in Sri Lanka. Uiteraard. Je kunt er niet omheen. Wat een verschrikkelijk drama. Ongehoord. Ik las dat een welgestelde zakenman drie van zijn vier kinderen in één klap verloren was. Letterlijk. Direct moest ik aan Job denken. Als het grote lijden mensen treft. Lukraak, zonder aanwijsbare oorzaak. Deze kinderen waren niet met opzet op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Ze waren toevallig met vakantie. Net als zovelen op dit moment.

En ik las dat die ochtend 24 tieners opgestaan waren om naar de kerk te gaan om daar voor het eerst kerkelijk Avondmaal te ontvangen. Vlak nadat zij belijdenis hadden gedaan van hun geloof ten overstaan van de gehele gemeente en voor het eerst aan dat Avondmaal hadden deelgenomen viel de klap. Van de 24 overleefden er –voor zover nu bekend- slechts 2. En hoewel er de troost is dat deze tieners nu veilig Thuis zijn bij hun Schepper is het leed ontstellend groot. Voor de ouders en familie, maar ook voor de kerkelijke gemeenschap als geheel.

IS heeft de aanslagen opgeëist en stelde dat te hebben gedaan uit wraak voor de aanslag in Christchurch. Dan lijkt het een reden te krijgen, maar dat is uiteraard helemaal niet zo. Het is geen reden. In de islam is het ‘oog om oog, tand om tand’, maar bij Christus geldt dat Hem de eventuele vergelding toekomt, niet de mens. Job begreep evenmin iets van het grote lijden dat hem overkwam. Zijn ‘vrienden’ wisten allerlei redenen te verzinnen, maar geen ervan hield uiteindelijk stand. Job stond er alleen voor en moest door de levenscrisis heen waarin hij plotseling geworpen was. Achteraf werd veel duidelijk, maar op het moment van lijden zelf was er geen zichtbare verklaring.

Voor deze aanslagen is ook geen reden in te brengen. Het is volstrekt zinloos en amoreel. Net zoals de vervolging van christenen door de eeuwen heen en nu met name in islamitische landen een amoreel gebeuren is waarover nog veel teveel gezwegen wordt in de grote media. Journalist Wierd Duk van de Telegraaf liet het woord ‘Christocide’ zelfs vallen en daar komt het zo langzamerhand inderdaad dichtbij. Maandelijks, zo niet wekelijks komen christenen ergens op de wereld om door moordenaarshand. Het ging sommigen in de media en politiek zelfs nog te ver om de moordenaars in Sri Lanka te benoemen. Sterker nog: er waren geen christenen, maar ‘Paasaanbidders’ omgekomen. Alsof men lid was van een vreemde sekte in plaats van de normale Kerk van Christus die je elke week wel ergens ziet samenkomen, ook op ons eiland.

Ik wil mij niet laten verleiden tot boosheid over de volstrekt ongelijke publieke behandeling van moord op moslims of christenen. Laat duidelijk zijn: beide is verschrikkelijk. Iedere terreurdaad is volstrekt verwerpelijk en zinloos. Het valt echter wel op wie bij grote meerderheid wereldwijd de slachtoffers zijn: christenen. Zij die zich niet met geweld wreken, maar proberen te vergeven, omdat zij weten waar het kwaad vandaan komt. Zij weten Wie het uiteindelijke oordeel uitspreekt en voltrekt. Niet de mens. Juist met Pasen herdachten we dat Christus de dood overwonnen heeft en het Leven zegevierde. Dwars door die dood heen. Job ontdekte dat vragen om het ‘waarom’ van het lijden geen enkele zin heeft, omdat die vraag niet te beantwoorden valt. ‘Het regent over goeden en kwaden’, schrijft Het Boek. Hoe om te gaan met lijden is nu de grote worsteling voor de nabestaanden in Sri Lanka. Zij wenen en ik ween met hen mee."

Lucas Hartong.