21 juli 2017, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt weer voor u klaar! Een scherpe deze keer. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. De meeste inwoners van het veelzijdige eiland Goeree-Overflakkee kennen of herkennen hem. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong zullen verschijnen onder de rubriek Overig/Column op iGOnl. Lees hieronder 'Elite'.

Elite

Lang, lang geleden, in een land hier ver, ver vandaan leefde eens een koning met zijn edelen en die waren de baas. Het gewone volk mocht alleen hard werken en moest verder de mond houden. Brood en spelen konden ze krijgen, maar daarmee hield het ook wel op. De elite zorgde goed voor zichzelf, uiteraard geheel op conto van het volk. Er is niet zoveel veranderd door de eeuwen heen. Jawel, de leefsituatie van het volk is gelukkig beter geworden en de sociale voorzieningen zorgen ervoor dat niemand omkomt van de honger. Dat is echter niet te danken aan de elite, maar aan de harde strijd die voor die betere omstandigheden geleverd is door met name het volk zelf.

De scheidslijn tussen elite en volk -overheid en plebs zo u wilt- bestaat echter nog steeds en is zeer hardnekkig. Soms zie je daarvan extreme uitingen, als een wethouder of ander politiek type zich weer eens heeft vergrepen aan de ‘publieke middelen’, ofwel de belasting die u opbrengt ten goede voor de samenleving als geheel. Noem het graaien. Misbruik van een bestuurlijke functie ten bate van eigen politieke partijgenoten is ook zo’n voorbeeld. Het komt nog steeds veel te vaak voor. De PvdA bijvoorbeeld bezet nog slechts 6% van de huidige kamerzetels, maar de ene na de andere PvdA bobo wordt momenteel in een bestuurlijke functie benoemd. Rare boel.

Hoe kan dit? Uiteraard worden er slecht gekwalificeerde mensen op publieke posten benoemd, naast degenen die er wel geschikt voor zijn. Een goed bedrijfsmanager of schrijver hoeft bijvoorbeeld geen geslaagd politicus te zijn. Maar het komt voor. Wat echter nog veel sterker meespeelt is de beruchte ‘vriendjespolitiek’. Mensen worden niet benoemd omdat ze zo goed zijn, maar omdat ze toevallig iemand kennen die hen in het zadel helpt. En dat zijn doorgaans mensen die bij dezelfde politieke partij zitten of die als concullega’s elkaar hard nodig hebben om iets voor elkaar te krijgen. Regelmatig worden zelfs uitgesproken zwakke kandidaten benoemd op belangrijke posten omdat degene die over hun aanstelling beslist zelf graag de touwtjes in handen houdt. Zo gaat een Commissaris van de Koning over de benoeming van burgemeesters. Nee, zal iemand roepen, daarover gaat een vertrouwenscommissie van de gemeenteraad. Ja en nee. Formeel wel, maar in de praktijk zal zo’n commissie nooit ingaan tegen de ‘voorselectie’ die gedaan wordt door een Commissaris. Anders dreigt zo’n Commissaris de gemeente met nare dingen. Zo gaat dat. Syp Wynia van Elsevier schreef er onlangs nog over.

De elite bepaalt dus en de rest heeft maar te slikken. Sterk voorbeeld daarvan zag ik bij een recente raadsvergadering in onze gemeente. Al jaren sleept zich een conflict voort tussen een (oud)ondernemer en de gemeente. Je zou denken: los het als overheid op met een flinke bak koffie, geef eventueel gemaakte fouten ruiterlijk toe, maar zoek een nette oplossing. Zo niet ons bestuur. Dat stuurde aan op een groot juridisch conflict, waarbij de burgemeester persoonlijk betrokken raakte. Dat moet je als overheid niet willen. Als raadslid zou ik erg benieuwd zijn naar de hele kwestie en er als volksvertegenwoordiger alles aan doen om van de hoed en de rand te weten. Immers: het gaat nogal ergens over! Maar de burgemeester (CDA) weigert verantwoording af te leggen in de raad. Dat heeft ze namelijk zo afgesproken met de Commissaris van de Koning (CDA). En de raad zwijgt grotendeels. Verbijsterend, vindt u niet? Nee, er is niet veel veranderd door de eeuwen heen. Ernstig, dat wel. Onacceptabel eigenlijk."

Lucas Hartong