Den Bommel - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Debby is een inmiddels aardig ingeburgerde "overkanter" die haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkte 19 jaar als programmamaker bij een regionale omroep. Lees hieronder haar nieuwste column: Verzamelen.

Verzamelen

Heb ik al eens bekend dat ik een verzamelaar ben? Inmiddels heb ik zelfs een verzameling verzamelingen. Ik ben geen ‘hoarder’*, zo erg is het niet, maar ik ben wel gek op veel van hetzelfde. Als je de keuken inloopt vind je achter de kookplaat een verzameling ouderwetse speculaasplanken. Als je doorloopt naar de kamer is daar een hele open kast vol met leuke, mooie, gekke en speciale theepotten. De kast om de hoek staat vol met glazen karaffen en kannen. De dichte kast in de hoek van de kamer is voorbehouden aan oud servies. Een grote mand staat vol met een stuk of 30 van die gezellige ouderwetse houten breinaaldenkokers. Dan heb ik nog een collectie beeldjes in één thema en natuurlijk heel veel boeken.
Het opbouwen van zo’n verzameling gaat eigenlijk altijd volgens hetzelfde ritueel; ik zie iets in de kringloopwinkel dat ik heel leuk vind. Dat gaat mee in het mandje en naar huis. In een andere kringloop vind ik iets vergelijkbaars. Dat vind ik dan -uiteraard- ook leuk. Dus ook mee naar huis. Thuis komt het spannende moment: waar zet ik het neer? Wanneer eenmaal het perfecte plekje is gevonden blijkt er (hoera!) altijd nog wel wat ruimte te zijn voor nóg een paar exemplaren. Dus ga ik wat actiever op zoek naar meer. Een nieuwe verzameling is geboren. Op een gegeven moment is het plekje vol. Zie ik dan bijvoorbeeld toch nog een theepot die ik écht niet kan laten staan, dan moet er een andere weg. Retour kringloop.
De allergrootste verzameling in huis is (met afstand) de collectie spelletjes. Jarenlang al ren ik in elke kringloop die ik bezoek (en dat zijn er nogal wat in een jaar) als eerste naar de spelletjeshoek. Voor een paar euro kun je vaak de leukste onbekende spelletjes ontdekken en uitproberen, dus daar kun je je nooit een buil aan vallen. We hebben er inmiddels zo veel dat ik zelf een spelletjeswinkel zou kunnen beginnen. Ik gok dat we aan zo’n 25% nooit zijn toegekomen om uit te proberen, dus we hebben een doel voor de volgende vakantie.
Hoe zo’n verzamel tic ontstaat? Ik geef mijn beste vriendin de schuld. We delen onze liefde voor kringloopwinkels. Zij was degene die ooit zei -toen ik stond te twijfelen over het wel of niet kopen van iets-: “Joh, voor die paar euro, als je het zat bent breng je het terug.” Sindsdien is dat mijn motto tijdens elk bezoek aan de kringloop. Mijn verzameling vriendinnen is in de loop van de jaren veranderd en ook best uitgedund. Maar deze vriendin is als mijn leukste theepotje; hoe veel nieuwe er ook komen, zij mag altijd blijven.

*Een hoarder is iemand die niets kan wegdoen. In het Nederlands wordt het ook wel verzamelstoornis genoemd.

Debby Roukens