14 april 2017, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt voor u. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. De meeste inwoners van het veelzijdige eiland Goeree-Overflakkee kennen of herkennen hem. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong zullen verschijnen onder de rubriek Overig/Column op iGOnl en op de lokale televisie van RTV Slogo. Lees hieronder 'Pasen'.

Pasen

Een wijs iemand heeft eens gezegd: “Alleen zij die de reis daadwerkelijk ondernemen leren meer dan zij die alleen de kaart bestuderen”. Daar zit erg veel in. Er zijn aardig wat mensen die prachtige plannen maken, maar waarvan nooit iets terecht komt. Ze dubben, plannen, raadplegen, dubben nog eens, lezen boeken, bekijken kaarten en doen vervolgens niets. Dat is eigenlijk zonde van je tijd. Dan spreek ik nog liever mensen die om wat voor reden dan ook een reis niet kúnnen ondernemen. Tussen niet kunnen en niet willen zit een wereld van verschil.

Na mijn drukke tijd in het Europees Parlement, waarbij de agenda dag in dag uit vol stond met afspraken moest ik leren om ‘terug te schakelen’. Van de ene op de andere week werd het erg rustig enkwam ik in een periode van zoeken. Jaren van zekerheid qua werk werden gevolgd door een lange tijd van zoeken en vragen. Hervinden van bakens. Balanceren tussen rust en onrust. In die tijd sprak ik een reddingswerker bij de KNRM en vroeg hem: welke medische problemen komen jullie nu het meeste tegen in je werk? Ik had verwacht dat hij ‘ongevallen tijdens het werk’ zou noemen, maar hij kwam met een verbazingwekkend antwoord. Het zijn veelal oudere mensen die net zijn gestopt met werken, een boot kopen en dan een hartaanval krijgen op het water. De stilte en rust blijken zo overweldigend na alle drukte, dat dit problemen geeft.

Waar ik zelf vooral tegenaan liep is dat men je vandaag de dag niet afmeet aan wie je bént, maar aan wat de dóet. Steeds weer kreeg ik de vraag: “En wat dóe je nu?” Mensen die om wat voor reden dan ook tijdelijk zonder werk zitten weten daarover mee te praten. Alles is erop gericht dat je ‘iets moet doen’. De menselijke identiteit schijnt gelegen te zijn in dingen doen en niet in waarden uitleven. Opmerkelijk. Misschien dat daarom sommigen zoveel moeite hebben om zichzelf te accepteren. Er worden verkeerde eisen en aanspraken gesteld en we worden maar opgejut.

Na mijn werk in Brussel kreeg ik weer tijd voor thuis. Geen grote reizen over de wereld meer, waarbij ik hotel in, hotel uit ging. Geen volle, urgente agenda meer met ‘belangrijke ontmoetingen met belangrijke mensen’, maar tijd voor introspectie en verwerken van alle lessen uit het recente verleden. Ik kan één ding zeggen: dat bleek van onschatbare waarde. Het was ook een moeilijke tijd, omdat ik veel eerder geneigd was het in drukke werkzaamheden te zoeken dan om stil te zijn. U kent het wel: “Hoe gaat het? Druk, druk, druk…” Drukte staat in onze westerse wereld nog altijd synoniem voor: belangrijk. Als je maar veel te doen hebt dan ‘ben je iemand’.

Het is weer Pasen. Recentelijk hebben we gezien welke prijs christenen wereldwijd voor het herdenken van de dood en opstanding van Christus betalen. De bomaanslag in Egypte geeft aan dat er een enorme botsing plaatsvindt tussen dood en leven, haat en liefde. Deze christenen zijn ooit net als wij begonnen aan hun reis door dit leven. Zij ‘doen hun ding’ en betalen daar een hoge prijs voor. Hun identiteit hebben zij echter niet gevonden in wat zij doen, maar in wie zij mogen zijn. Ik denk dat zij daarom op de haat blijven antwoorden met liefde, hoe verschrikkelijk moeilijk ook. Pasen is het verhaal van lijden, van vergeving, nieuw leven, nieuwe identiteit. Een reis naar binnen. Reis mee!

Ik wens u gezegende Paasdagen,

Lucas Hartong