Johan K. Nooitgedagt - Tuimelaars jagen scholen harders naar vissers

6 oktober 2023, Regio - In overleg met de Nederlandse Vissersbond publiceert de redactie van Koole Media Service op vrijdagmorgen al jaren de columns van Johan K. Nooitgedagt (Voorzitter Nederlandse Vissersbond) onder rubriek 'Column' op iGO.nl. Johan: 'Het is geweldig om te zien dat de samenwerking tussen mens en dier kan leiden tot wederzijds voordeel en succes (...) Het lijkt erop dat die samenwerking niet alleen voordelig is voor de vissers, maar ook voor de dolfijnen zelf! ' Lees meer >> Vervolg column Tuimelaars jagen scholen harders naar vissers Tuimelaars in een baai in Brazilië jagen scholen harders naar vissers langs het strand. Die kunnen dan precies op tijd hun net uitwerpen om de vissen te vangen. Een unieke vorm van samenwerken. Het is geweldig om te zien dat de samenwerking tussen mens en dier kan leiden tot wederzijds voordeel en succes. Dit kan ook dienen als een inspiratie voor andere voorbeelden van mens-dier-samenwerking en kan ons helpen om manieren te vinden om in harmonie te leven met de dieren om ons heen. Dat dolfijnen slimme dieren zijn die ons kunnen helpen wisten we al langer uit oogpunt van inspecties onderwater. Dit voorbeeld van Laguna is dat sommige dolfijnensoorten, waaronder tuimelaars, samenwerken met vissers om een maaltijd te bemachtigen. In de baaien van Laguna in Brazilië, jagen groepen tuimelaars scholen vis naar de kust waar lokale vissers hen opwachten. De vissers gooien vervolgens hun werpnetten uit op het moment dat de dolfijnen een signaal geven door hun staarten of flippers in het water te slaan. Deze samenwerking tussen dolfijnen en vissers is een voorbeeld van wederzijds voordeel, waarbij beide partijen profiteren van elkaars aanwezigheid en gedrag. De dolfijnen krijgen op deze manier gemakkelijker toegang tot vis, terwijl de vissers hun vangst kunnen vergroten door de hulp van de dolfijnen. Het is een fascinerend voorbeeld van hoe de slimme dieren kunnen samenwerken en profiteren van elkaars vaardigheden en kennis. De vissers hebben zeventien keer meer kans op vis in hun netten en de vangst neemt maar liefst met een factor vier toe. Het lijkt erop dat de samenwerking tussen dolfijnen en vissers niet alleen voordelig is voor de vissers, maar ook voor de dolfijnen zelf. Door samen te werken en vis te vangen, krijgen de dolfijnen waarschijnlijk gemakkelijker toegang tot voedsel, wat hun overlevingskansen vergroot. Het is belangrijk om op te merken dat het onderzoek naar de overlevingskansen van deze dolfijnen nog steeds in een beginstadium verkeert en verdere studies nodig zijn om de resultaten te bevestigen. Maar als de resultaten van het onderzoek kloppen, dan is het een indrukwekkend voorbeeld van hoe samenwerking tussen dieren kan leiden tot wederzijds voordeel en verhoogde overlevingskansen. Het is fascinerend om te lezen hoe nauwkeurig de samenwerking tussen de dolfijnen en vissers in dit geval is. Het lijkt erop dat de dolfijnen zich bewust zijn van de aanwezigheid van de vissers en hun aanwezigheid zelfs gebruiken om hun jacht te vergemakkelijken. De vissers, aan de andere kant, lijken te weten hoe ze moeten reageren op de signalen van de dolfijnen en hebben de juiste techniek om hun netten op het juiste moment uit te werpen. Het is ook interessant om te lezen en te zien dat de vissen die hier worden gevangen migrerende harders zijn. Dit kan een belangrijke bron van voedsel zijn voor de dolfijnen en de vissers, waardoor hun samenwerking nog waardevoller wordt. Het is indrukwekkend om te zien. Het lijkt erop dat de samenwerking tussen de dolfijnen en de vissers echt vruchten afwerpt. Door samen te werken hebben de vissers een veel grotere kans op een succesvolle vangst en vangen ze meer vis dan wanneer ze alleen zouden vissen. Dit kan van groot belang zijn voor de lokale visserijgemeenschappen en kan ook een positieve impact hebben op de voedselzekerheid in de regio of de recreatieve uitstraling. Inmiddels is de activiteit uitgeroepen tot cultureel erfgoed en het is te hopen dat men dit in stand weet te houden. Johan K. Nooitgedagt