Column Lucas Hartong - Moederdag

10 mei 2024, Sommelsdijk - Ook op deze vrijdagmorgen een nieuwe column van Lucas Hartong. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten verwoord in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. Lucas: "Dat zei ze niet, maar liet ze wel blijken door haar vele vragen, opmerkingen en adviezen. “Zorg je wel dat je voldoende eet?” Ja mam....". Lees meer >>

Moederdag

Zij was degene die mij met veel pijn en moeite op de wereld zette en vervolgens vele jaren zorgde voor mijn eten en drinken, kleding en onderdak tot ik groot genoeg was om dat zelf te doen. Zij was ook degene die mij aanmoedigde als mijn schoolopdrachten toch wel erg moeilijk bleken te zijn en die ervoor zorgde dat ik goed voorbereid mijn examentijd op de middelbare school inging. Ze vierde mee toen ik geslaagd over de eindstreep kwam. En opnieuw bij het behalen van mijn rijbewijs.

Zij was getuige bij mijn huwelijk met de mooiste en liefste vrouw ter wereld (volgens mij dan), maar maakte zonder morren plaats voor haar. Ze regelde op de achtergrond van alles, zodat de trouwdag onvergetelijk werd. De vele gasten ontbrak het aan niets, mede dankzij haar oplettende oog en oor. Het moet wat voor haar zijn geweest om haar kind los te laten, zo de wijde wereld in.

Zij was één van de eersten die hoorde dat onze zoon geboren was. Allerlei adviezen en tips waren direct ons deel en de meeste bleken verrassend genoeg heel handig. Ze leefde mee met iedere hik, hoest en snik die de jongen deed en stelde ons geregeld op ons gemak als het niets ernstigs bleek te zijn, maar slechts een verkoudheidje of slecht gevallen hapje. Toen onze dochter geboren werd was het opnieuw groot feest en zorgde ze ervoor dat ‘oma’ een huishoudwoord werd.

Zij leefde mee met alle ups en downs gedurende de tijd dat onze kinderen ouder werden en de lagere school plus middelbare school doorliepen. Ondertussen ging haar gezondheid gestaag achteruit, deels door ouder worden deels door kwaaltjes. Ze bleef meeleven met allen om haar heen en belde geregeld op om te vragen hoe het met ons en de kinderen ging. Haar focus was nauwelijks op zichzelf, maar des te meer op anderen. Ze bad voor ons en de kinderen en dat was te merken.

Toen ik lid van het Europees Parlement werd was ze apetrots. Dat zei ze niet, maar liet ze wel blijken door haar vele vragen, opmerkingen en adviezen. “Zorg je wel dat je voldoende eet?” Ja mam. Ze kwam terecht in een rolstoel en steeds minder vaak kon ze naar buiten, maar haar betrokkenheid bleef. De kinderen kregen met iedere verjaardag een kaart. Tot ik op een nooit vergeten dag een telefoontje kreeg in Brussel van de verzorgende om zo snel mogelijk naar huis te komen in verband met moeder. De tijd van afscheid nemen naderde.

Het afscheid was goed, maar uiteraard moeilijk, zoals ieder afscheid. Altijd had zij gezegd dat ze wist waar haar toekomst lag: Boven. Ik besefte dat ik eigenlijk niet genoeg langs was geweest, hoewel we om het weekend uitgebreid koffie bij haar gingen drinken. Bij de begrafenis zag ik dat op haar steen de woorden ‘Eindelijk Thuis' waren gebeiteld. Zij mocht nu ervaren wat wij al die jaren thuis hadden mogen ervaren: een warme omgeving, met aandacht, zorg en betrokkenheid. Velen moeten dat vandaag de dag helaas missen, om wat voor reden dan ook. Ik wens het hen van harte toe.  

Komende zondag is het moederdag. Ga langs, neem een bloemetje en de kinderen mee. Vier dat je elkaar nog hebt. Het is deze maand voor mij al jaren geleden dat ik afscheid nam van haar en zo af en toe schrijnt het nog steeds. Het leven gaat gelukkig door en is het waard om te vieren.  

Moederdag. Dag, moeder!

Lucas Hartong.

‍