Column Lucas Hartong - Verkansie 2

Sommelsdijk - Op deze vrijdagmorgen, 9 augustus 2024 weer een nieuwe column van Lucas Hartong. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten verwoord in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. Lucas: "Ondertussen draait de wereld tijdens mijn vakantie door. De oorlogen stoppen niet, jonge mensen worden door een terrorist met messteken in Southend om het leven gebracht of zwaar verwond, een pro-Palestijnse en antisemitische fanboy die half de UvA sloopte en daar ronduit voor uitkwam wordt niet vervolgd (...) Maar dan is er toch weer de natuur, de afstand tot de dagelijkse gekte..." Lees meer >>

Verkansie 2

Heb ik weer hoor. Sta ik op een bospad ergens in België en probeer ik m’n positie te bepalen via Maps. Handig, zo’n GPS op je telefoon, maar dan moet ‘ie het wel doen. De satelliet die voor de positiebepaling moet zorgen dan. Ondanks de verwoede pogingen die ik doe weet de satelliet mijn telefoon niet te bereiken of -dat kan ook- hebben de bomen zin om mij te wijzen op hun pracht.

Die ochtend had de wifi op de camping ook al kuren. Even contact, dan weer niet. Lopend van links naar rechts over een pad met je telefoon hoog in de lucht is een voorbeeld van ludiek -en achterlijk- gedrag, maar ja. Je moet maar willen weten hoe het op de Olympische Spelen in Parijs is. Dat laatste kan ik kort over zijn: het is een drama. Bijna de slechtste Spelen ooit, op die van München 1972 na. De openingsceremonie was al een lasterlijk gebeuren en zwemmen in de Seine doe je in de rotzooi, aldus de olympische topzwemmers. Het ergste is dat mannen die zich ‘vrouw' noemen en niet door de bondskeuring kwamen gewoon vrouwelijke sporters in puin mogen slaan bij het boksen.

Afijn, nauwelijks contact met de wifi dus. Terwijl ik mij erover opwind en al mopperend op mijn telefoon tegen een boom leun komt er een konijn (of haas?) langs gehuppeld, op weg naar een afspraak elders op de camping. Die heeft geen boodschap aan de transgender idiotie of wifi. Ik zucht. De natuur corrigeert mij opnieuw. Als ik terugkom bij ons huisje zit een jonge merel mij aan te staren, pal naast het bankje voor ons huis. Voorzichtig loop ik naar binnen, verkruimel wat stokbrood, strooi het uit en ga afwachtend op het bankje zitten. De kruimels vliegen naar binnen. De vogel blijft daarna nog zeker een uur zitten. Ik ook.

Ondertussen draait de wereld tijdens mijn vakantie door. De oorlogen stoppen niet, jonge mensen worden door een terrorist met messteken in Southend om het leven gebracht of zwaar verwond, een pro-Palestijnse en antisemitische fanboy die half de UvA sloopte en daar ronduit voor uitkwam wordt niet vervolgd door het links-activistisch OM en in de VS vindt een vooral niet zo genoemde halve  staatsgreep plaats. In Venezuela slaat de socialistische dictator de opstand tegen zijn regime bloedig neer en Iran maakt zich op voor een genocidale oorlog tegen Israël en het Westen. Je zou bijna niet meer met vakantie gaan wegens zoveel ellende en leed.

Maar dan is er toch weer de natuur, de afstand tot de dagelijkse gekte die ons eraan herinnert dat het anders kan en moet. Dat er een keuze is voor wijze en verstandige daden. Dat wij een wereld hebben door te geven aan de volgende generaties die net zoveel recht hebben op schoonheid en geluk als wij. Dat heeft niets te maken met een verdwaasd en ontspoord eco-evangelie, maar alles met gezond verstand. Wellicht dat ons gemeentebestuur, dat er nu achter komt dat bewust aangegane miljoenenverliezen op een Spuiplein-plan niet helpen bij het bezuinigen van miljoenen, ook maar eens een weekje moeten doorbrengen tussen de bomen, konijnen en vogels. Ik vrees echter dat het preken tegen doven en blinden is.

Wat kun je veel leren op vakantie. Je beseft des te meer hoe groot de afstand is geworden tussen onze idiote wereld en de normaliteit. Het is mij wee te moede in het hart. Weltschmerz.

Lucas Hartong.

‍