Column door Johan K. Nooitgedagt - Vissers niet meer welkom op zee

In overleg met de Nederlandse Vissersbond publiceert de redactie van Koole Media Service de columns van Johan K. Nooitgedagt (Voorzitter Nederlandse Vissersbond) onder rubriek 'Column' op iGO.nl. Johan: 'Er wordt nu gewerkt aan een uitvinding om ergere schade te voorkomen, maar hierdoor blijft er voor de visser nog minder ruimte over om te vissen. De visserman lijkt hoe dan ook de dupe...' Lees hieronder de hele column van Nooitgedagt. Vervolg- Vissers niet meer welkom op zee Dat het op zee voor de vissers steeds drukker gaat worden stond al een tijdje vast. Ook de badgast op het Noordzeestrand zal het niet zijn ontgaan dat de windmolens werkelijk overal staan. Er is echter ook een toename van een druk scheepvaartverkeer geconcentreerd op kleinere gebieden. Het is een gevecht om ruimte, ter land en op zee. De schepen kunnen een lelijke aanvaring veroorzaken met de windmolenparken. Dat is niet opzettelijk, maar vaak in noodsituaties: een schip kan te maken hebben met een krabbend anker, weigerende machines, of er kan een enorme stuurfout gemaakt worden. De ongevallenraad heeft er een jarenlang dik dossier van. Er wordt nu gewerkt aan een uitvinding om ergere schade te voorkomen, maar hierdoor blijft er voor de visser nog minder ruimte over om te vissen. De visserman lijkt hoe dan ook de dupe. Shipping Lanes en vangrails tegen aanvaringen De grote scheepvaart maakt gebruik van een verkeersscheidingsstelsel. Dat is een soort weg op zee waar je ook rechts (stuurboord) moet varen. In deze vaarroute staan geen windmolens, maar wel aan de zijkanten hiervan. Moeilijkheid is dat de schepen verschillende maten hebben, waarbij vooral de diepgang verschilt. Dat een ongeluk zeer realistisch is blijkt wel uit de bijna-ramp die op 31 januari afgelopen jaar plaatsvond. Een transformatorplatform en een fundatie werden geramd. Het had allemaal veel erger gekund en dus werden de autoriteiten eindelijk wakker. Alsof we met botsautootjes te maken hebben komt het onderzoeksinstituut MARIN daarom met het idee van een vangrail op zee. Daar werkten maar liefst 20 experts aan. Het principe is een zware kabel met drijvers die vervolgens weer verankerd zijn aan de zeebodem. Vissers niet meer welkom op zee Deze methode van denken bij het MARIN (lange lijnen onderwater) brengt met zich mee dat het visgebied voor de vissers nog kleiner gaat worden dan eerder werd verondersteld. Een visserman sleept zijn net onder water, het vissen over zo’n ‘vangrail’ bemoeilijkt dit proces en geeft schade. Het is net als met de vaste- of losse windmolens (losse drijvende windmolens zitten ook met lijnen aan ankers vast): allemaal obstakels voor de vissers waardoor ze steeds sterker het gevoel krijgen niet meer welkom te zijn op zee. En dan heb ik het nog niet eens gehad over alle andere gebruikers van de Noordzee die al varende hun weg willen vinden. Zowel recreatie- als beroepsvaart heeft enorme hinder van de windmolens op zee; gemiddeld 80 keer per jaar raakt een schip op drift op de Noordzee. Soms denk ik wel eens, er moeten blijkbaar meer ongelukken gebeuren om iedereen betrokken te houden bij zo’n onderwerp. Of zou iedereen eens een reisje moeten maken met windkracht 10 op de Noordzee? Johan K. Nooitgedagt