Column Debby Roukens

Den Bommel - Samen maken we Goeree-Overflakkee! Debby Roukens is columniste voor iGOnl, die om de week haar belevingen en gedachten zal verwoorden in een column . Debby heeft haar hart verloren heeft aan ons schitterende eiland Goeree-Overflakkee. Roukens studeerde journalistiek en maatschappijgeschiedenis en werkte 19 jaar als programmamaker bij een regionale omroep. Debby: 'Het is vandaag 50 jaar geleden dat ik op een bewolkte zaterdag het levenslicht zag. Ik dacht eigenlijk altijd dat ik een zondagskind was, omdat het me mijn hele leven best voor de wind ging....' Lees hieronder haar nieuwste column: 50, hoera! (?) 50, hoera! (?) Vrijdag 4 november 2022. Het is vandaag 50 jaar geleden dat ik op een bewolkte zaterdag het levenslicht zag. Ik dacht eigenlijk altijd dat ik een zondagskind was, omdat het me mijn hele leven best voor de wind ging. Tuurlijk gingen er relaties uit, mankeerde ik het een en ander, maar zo’n halve eeuw op deze manier doorkomen… het is niet iedereen gegund helaas. Vandaar dat ik mijn bedenkingen om het te vieren aan de kant schoof. Een halve eeuw moet gevierd worden. Geen groot feest waarbij je als feestvarken niemand spreekt omdat de eerste gasten vertrekken op het moment dat de laatste binnenkomen. Nee, klein, met goede vrienden en familie afzonderlijk. Zodoende stonden er op het schema: een high tea en kringloop-strooptocht met m’n beste vriendin, lunchen met andere fijne vriendinnen, een musicalavond met mijn broer en zijn gezin, een etentje met mijn ouders en een escaperoom en overnachting in een leuke stad met mijn gezin. Alle ingrediënten voor een onvergetelijke verjaardag. Ik woon vlak bij een kerk die nog heerlijk elk halfuur slaat. Onbewust tel je dan op de hele uren mee hoe laat het is. Een vertrouwd geluid. Van de week sloeg de klok ’s nachts 12 keer. Ik hoorde hem ook nog 2 uur slaan en een uur later weer 2 keer (wintertijd!). Toen ik het ook nog 3 en 4 uur hoorde worden wist ik het zeker; er was iets mis. De coronatest de dag erna was onverbiddelijk. De twee streepjes schoten tevoorschijn. Even had ik nog hoop dat ik op tijd zou opknappen, maar in plaats van bergop- ging het bergafwaarts. Met koorts en pakken zakdoekjes, kilo’s drop tegen de keelpijn en paracetamol in grootverpakking om de ellende een beetje te bestrijden. Gisteren zijn we de hele dag bezig geweest alle feestelijkheden om te boeken. Nu ben ik ergens in december klaar met vieren. Het wordt inderdaad een verjaardag om nooit te vergeten. Debby Roukens