17 maart 2017, Sommelsdijk - Een nieuwe column van Lucas Hartong ligt voor u. Lucas is columnist voor iGOnl, die om de week zijn belevingen en gedachten zal verwoorden in een column. Hartong heeft zijn opleidingen afgerond in de journalistiek en theologie en heeft vijf jaar in het Europees Parlement gezeten. De meeste inwoners van het veelzijdige eiland Goeree-Overflakkee kennen of herkennen hem. Lucas is getrouwd, heeft inmiddels twee studerende kinderen en zijn hobby's zijn naast het schrijven van de nieuwe columns: fietsen en raften. De columns van Hartong zullen verschijnen onder de rubriek Overig/Column op iGOnl en op de lokale televisie van RTV Slogo. Lees hieronder 'Weersverwachting'.

Weersverwachting

Verkiezingen zijn net als de weersverwachting. Zodra ik de benen weer voel kriebelen ga ik online en bekijk (of beter gezegd: bekeek) Buienradar om te zien hoe het buiten is. Ik zou net zo goed door het raam kunnen kijken, maar ja. Nu wil het geval dat Buienradar er de afgelopen tijd regelmatig naast zat. Afgelopen week wilde ik een rondje Zeeland fietsen. Het zag er goed uit! Zonnetje, weinig wind en dus stapte ik vrolijk op de fiets, hoewel ik als gezegd beter door het raam had kunnen kijken. In de richting van Goedereede, zo ter hoogte van Dirksland, begon mij het gevoel te bekruipen dat iets niet klopte. Er was geen zon. Geen spatje. Overal bewolkt. En de wind was niet afwezig, maar liet zich flink voelen. Naarmate ik dichter bij Goedereede kwam ging de windkracht richting 5. Dat betekent: bij zijwind je fietsstuur stevig vasthouden en rekening houden met omkukelen. Nooit meer Buienradar voor mij dus.

Afijn, de verkiezingen. Naarmate die dichterbij kwamen werd er steeds meer ‘stralende zon’ beloofd en windstilte. Wat kwam er allemaal niet langs om ons maar te verleiden op de juiste partij te stemmen. Lees: de partij die het meest beloofde aan zoet en het minst aan zuur. Velen zullen het weer hebben geloofd, maar na de verkiezingen hebben gedacht: nooit meer die politieke Buienradar vertrouwen. En gelijk hebben ze! Het is en blijft onmogelijk om mooie praatjes te houden en die zonder slag of stoot te verwezenlijken. We zitten helaas al behoorlijk vast aan allerlei Europese regelgeving, die klakkeloos moet worden opgevolgd omdat anders de ‘EU-politie’ op de stoep staat. Er is nog maar weinig speelruimte. Daar sta je dan met je fiets, moe en afgemat van de politieke (tegen)winden. En boven je hoofd pakken de grijze wolken zich samen om op elke moment de regen neer te laten plenzen.

De uitslag van de verkiezingen is lastig te duiden. De VVD is dan wel de grootste gebleven, maar met een stevig verlies aan zetels geen winnaar te noemen. Dat zal de partij zelf anders zien. De PVV is geen winnaar geworden zoals lang verwacht, maar groeit wel met een stevig aantal zetels en zo geldt dat ook voor alle andere partijen: winst en verlies dalen neer. Het is net een weegschaal en zo gaat het al decennialang in ons land. Twee opmerkelijke zaken: de PvdA is totaal weggevaagd. Dat heeft ze zeker aan zichzelf te danken door de eigen achterban van zich te vervreemden met het regelmatig exorbitante, regenteske gegraai van haar politieke vertegenwoordigers. Het ergste is echter dat de partij DENK drie zetels heeft gehaald. De politici van deze cliënten-partij weigeren afstand te nemen van de Turkse despoot Erdogan en vinden het best dat ons land als een stel nazi’s en racisten wordt weggezet. Hoewel ik in hart en nieren democraat ben en ieders recht op verkiezing zal verdedigen, vind ik dat zulke mensen niet in de Tweede Kamer thuis horen. De grote voorvechter voor vrijheid van moslima’s, Ayaan Hirsi Ali, zei al eens scherp: “Tolerantie van intoleranten is lafheid”.

En zo krijgt het feest van de democratie –een grote opkomst is toe te juichen!- toch nog een duidelijk zwarte rand. We gaan de komende tijd niet veel verandering in Nederland zien, tenminste niet ten goede ben ik bang. Het zal een periode van formeren worden waarbij alle partijen harde eisen op tafel gaan gooien en waaruit tenslotte een slap kabinet voort gaat komen. Dat kan niet anders, met zoveel partijen die zo dicht bij elkaar liggen qua zetelaantal. Het wordt dus een vaag compromis met een-beetje-van-dit-en-een-beetje-van-dat. Dat is niet wat ons land nodig heeft. Ik had gehoopt op een groep aan ons land toegewijde mensen die integer aan het werk zouden gaan om ons in veiligheid te laten wonen, werken en recreëren. Ik houd echter mijn hart vast. Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Lucas Hartong